Door de weldaden die Christus schenkt aan Zijn Volk toe te eigenen aan de mens onder de Wet[/quote]

Onder de wet? Mijn gehele gedachtegang gaat uit van een wedergeboren mens, lees nog maar eens goed.[/quote]

Daarom juist, u past het toe vanuit de wedergeboorte, en deze zaken behoren alleen Het volk toe anders vervalt ook u in algemene verzoening

Ik meen over het stuk van de rechtvaardigverklaring geen verschil is tussen de voor- en tegenstanders van de leer van ds Kort. Ook Comrie waarschuwde tegen die roomse dwaling dat de rechtvaardigmaking de mens de genade ingestort kreeg en dus bij wijze van spreken een moreel goed mens werd. Dat is niet wat Paulus bedoelde. Ik heb er al een keer eerder geprobeerd om de term van de rechtvaardigverklaring uit te leggen.
Het woord gerechtigheid komt uit de rechtspraak. Men kan dat niet anders uitleggen dan aan de hand van de joodse rechtspraak omdat Paulus natuurlijk dat ook in gedachten had als hij het over de gerechtigheid van God had. In de joodse rechtspraak zijn er drie partijen: de rechter, de aanklager en de beklaagde. Er is geen openbaar aanklager. Wat betekent ‘gerechtigheid’ in deze context? De gerechtigheid van de rechter houdt in dat hij rechtvaardig moet handelen; de gerechtigheid van de aanklager of beklaagde daarentegen houdt niet in of hij volmaakt of goed is, maar ziet op ‘de status die hij heeft als gevolg van de uitspraak van de rechter.’
Wat houdt dit precies in? De rechter heeft een eigen gerechtigheid als hij volgens de wet handelt. De aanklager is rechtvaardig als de rechter de aanklacht gegrond acht. Hij is zelf daardoor niet een rechtvaardig mens geworden maar is alleen in deze zaak als hij in het gelijk gesteld. Dit geldt ook voor de beklaagde als hij vrijgesproken wordt. De beklaagde of de aanklager kan nooit de gerechtigheid van de rechter ontvangen. Die blijft alleen de rechter toebehoren.
Ditzelfde geldt voor de gerechtigheid van God. Deze is van God en wordt dus niet de mens eigen. Dat is de reden waarom Hij ingrijpt om Zijn volk vrij te spreken, in het gelijk stelt, als zij door de heidenen worden onderdrukt.

Als God zijn volk in het gelijk stelt dan is Zijn volk gerechtvaardigd. Nogmaals, ‘deze gerechtigheid is niet Gods eigen gerechtigheid.’ Gods eigen gerechtigheid blijft alleen aan Hem zelf toebehoren en kan dus niet aan de mens geschonken worden. Het is de reden waarom Hij ingrijpt om zijn volk in het gelijk te stellen. Vanwege de joodse achtergrond van Paulus kan alleen Gods eigen gerechtigheid betrokken worden, in de zin van Gods verbondstrouw en de vervulling van Zijn beloften in Jezus, de Christus. Deze lang gekoesterde hoop van Israel dat God aan Zijn verbond zal gedenken en zal ingrijpen en hen in het gelijk zal stellen. Maar wat houdt die hoop nu precies in? Wie worden er in het gelijk gesteld? Geheel Israel of slechts een deel daarvan? De joden in Paulus` tijd wisten het antwoord wel. ‘Dengenen die in de toekomst in het gelijk gesteld zullen worden, zijn diegene die in het heden trouw zijn aan het verbond van God gegeven.’ Aan iemands werken der wet is dus al te zien of hij later in het gericht van God in het gelijk wordt gesteld, met andere woorden, door de werken der wet heb je Abraham tot een vader en behoor je bij het verbond. Dit was wat Paulus fel bekritiseerde, namelijk de werken der gerechtigheid.
Samenvattend: ‘als Paulus zegt dat Jezus Christus de Heere van de wereld is, dan verkondigt hij daarmee het goede nieuws aan de wereld dat de ene God van heel de aarde Zijn woord heeft gehouden. Hij heeft voorgoed afgerekend met het kwaad dat de schepping was binnengedrongen en brengt gerechtigheid, vrede en waarheid terug in de wereld.’ Belangrijk is hierbij dat liefde en gerechtigheid niet tegenover elkaar staan, maar elkaar omarmen: ‘De gerechtigheid van God is liefde in de praktijk. (…) Gods liefde is de drijvende kracht achter zijn gerechtigheid.’
Wat is rechtvaardigen?
Rechtvaardigen is iemand vrijspreken van schuld en straf. In het Oude Testament wordt dit voornamelijk gebruikt in combinatie met God en Zijn verbondsvolk Israel. Bekende voorbeelden zijn Jesaja 1: 27 ‘Sion zal door recht verlost worden, en haar wederkerenden door gerechtigheid’, en ook Jesaja 50: 8 ‘Hij is nabij, Die Mij rechtvaardigt, wie zal met Mij twisten? Laat ons te zamen staan; wie heeft een rechtzaak tegen Mij? hij kome herwaarts tot Mij.’ Daar betekent, rechtvaardigen dat God aan zijn verbond blijft gedenken en het volk Israel daarom verlost. Het woord rechtvaardigen moet men daarom niet verstaan in het kader van de vraag hoe een mens in relatie tot God kan komen, maar, in het kader van het verbond van God met Abraham, dat gericht is op de verlossing van Israël, en via Israël op de verlossing van de wereld.
Als Paulus het over de gerechtigheid van God heeft in de brief aan de Galaten, dan bedoelt hij niet hoe het heil verdiend kan worden maar de vraag: wie hoort er bij het Zaad van Abraham? In de brief aan de Galaten komt de vraag naar voren of bekeerlingen uit de heidenen zich ook moeten besnijden. Om bij het Joodse volk te horen moesten de heidenen besneden worden, zodat ze ingelijfd werden in het verbond. Besnijdenis heeft dus niets te maken met de goede werken maar de besnijdenis geeft aan dat je bij het verbond hoort. Bij de eerste christenen speelde dus ook niet de vraag of iemand geloofde maar of diegene die geloofden ook de wet moesten onderhouden. De vraag is dus: moet je dan letten op iemands werken der wet of is iemands geloof in de gekruisigde en verrezen Heere Jezus hierbij doorslaggevend? Dit wordt vooral duidelijk in Galaten 3:29. Paulus handelt eerst over het doel der wet; ’Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden’, en daarna zegt hij; Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Christus Jezus. Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan. Daarin is noch Jood noch Griek; daarin is noch dienstbare noch vrije; daarin is geen man en vrouw; want gij allen zijt één in Christus Jezus. En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en naar de beloftenis erfgenamen.’ Paulus trekt hier een aantal conclusies. Let op, hij zegt hier niet als je van Abrahams zaad bent dan ben je van Christus maar hij zegt: door het geloof ben je van Christus, ‘zo zijt gij dan Abrahams zaad, en naar de beloftenis erfgenamen.’ Het kruis van Jezus Christus, zet een streep door de voorrechten die de joden dachten te hebben boven de heidenen. Ook de heidenen zijn tot het verbond gekomen, en hoe? Alleen door het geloof in Christus. Ook de Romeinenbrief onderschrijft deze lezing.
De vraag daarbij is: Wie hoort er bij het volk van God?
a. Het heidendom? ‘Zij, God kennende, Hem als God niet hebben verheerlijkt of gedankt’, En hebben de heerlijkheid des onverderfelijken Gods veranderd in de gelijkenis eens beelds van een verderfelijk mens’ Ze kennen het recht Gods maar houden zich er niet aan.
b. De joden? ‘Zie, gij wordt een Jood genaamd en rust op de wet; en roemt op God’ , maar wordt door de besnijdenis veroordeeld omdat ze zich niet aan de wet houden.
Maar die bij het verbond horen zijn deze, ‘Maar die is een Jood, die het in het verborgen is, en
de besnijdenis des harten, in den geest, niet in de letter, is de besnijdenis; wiens lof niet is uit de mensen, maar uit God.’ Hier krijgt het verbond een andere betekenis. De voorrechten doen er niet meer toe, want alle mensen zijn zondaren en ‘er zal uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd worden, voor Hem.’
Wat is dan de rechtvaardiging?
‘Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten: Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid. Er is geen onderscheid meer tussen Jood en heiden, ‘want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods; En worden om niet gerechtvaardigd, (allen op dezelfde wijze, namelijk door het geloof in Jezus Christus) uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is.’
Kunnen we ons dan nog ergens op beroemen, vraagt Paulus zich zelf af.
‘Hij is uitgesloten. Door wat wet? Der werken? Neen, maar door de wet des geloofs. Wij besluiten dan, dat de mens door het geloof gerechtvaardigd wordt, zonder de werken der wet. Is God een God der Joden alleen? en is Hij het niet ook der heidenen? Ja, ook der heidenen; Nademaal Hij een enig God is, Die de besnijdenis rechtvaardigen zal uit het geloof, en de voorhuid door het geloof. Doen wij dan de wet te niet door het geloof? Dat zij verre; maar wij bevestigen de wet.’
In hoofdstuk 4 bespreekt Paulus het geloof van Abraham. Daarin benadrukt hij dat deelnemen aan het verbond niet wordt bepaald of iemand besneden is maar of iemand gelooft. ‘Daarom bestaat in Christus Abrahams (geestelijk) nageslacht uit mensen van verschillende volken.’ Abraham geloofde niet om bij het verbond te horen, maar hij geloofde omdat hij bij het verbond hoorde. Vanuit deze basis gaat Paulus verder. Hij toont aan dat alleen die geloven bij het verbond horen.