|
Wat zegt dr. H.F Kohlbrugge over de wedergeboorte in zijn preek over Johannes 3:1-6 http://www.theologienet.nl/documenten/Kohlbrugge%206,%209%20leerr,%20Joh,%203.rtf
Hoe wordt nu een mens uit Geest geboren?
Daarop antwoord ik: het uitwendige middel, de doop van Johannes, deed het op zichzelf niet, ook niet het feit, dat iemand zich uiterlijk aan het middel zou onderwerpen, alsof iemand dáárdoor tot een kind Gods kon geboren worden, dat men uitwendig 't werk gedaan had, dat God had bevolen; neen, maar er gaat iets gepaard met dit uitwendige werk, wanneer het in God gedaan is, en dat is de Heilige Geest. Deze voegt Zich bij de mensen, zodat het Hem niet om het middel, maar om God en Zijn gebod te doen is en de Geest voegt Zich bij het middel, omdat Hij Zich daaraan verbonden wil weten. Dan werpt Hij het levende zaad in het hart van een mens, namelijk het eeuwige en blijvende Woord van God. Door dit Woord herschept Hij de mens en maakt hem tot een nieuwe mens, die van de dood in het leven overgaat. Dan is daar eerst de ontdekking van schuld en verdoemenis, van verlorenheid, van zonde en ongerechtigheid, van een geheel afgevallen zijn van God. Daar verwekt dan de Geest een smachtend verlangen naar verlossing van schuld en straf, naar vrijmaking van alle heerschappij der zonde. Daar ontvallen de mensen dan ook alle werken van gerechtigheid, van deugd en heiligheid, die uit het: „Doe dat, en gij zult leven.‟ voortgekomen zijn, zodat hij in 't geheel niets meer is en niets meer heeft en onder het vreselijke gevoel van Gods toorn ligt. Daar geeft de Geest ook honger en dorst naar die gerechtigheid, welke voor God geldt, een schreien en roepen om genade en ontferming. Zo drijft de Geest tot de middelen; want er gebeurt niets door de middelen op zichzelf, maar ook niets door de Geest zonder de middelen; maar de Geest wil Zich voegen bij de middelen, wekt en versterkt door die middelen het geloof, zodat een mens door het geloof wederom geboren wordt uit dezelfde Geest, waardoor de mens alle vertrouwen op zichzelf laat varen, zichzelf en alles, wat in hem is veroordeeld en slechts de vrije genade prijst.
Verder in de preek:Zo wordt een mens uit de Geest geboren. Uit het water geboren worden is dus: zijn eer voor de vrome wereld en voor de mensen, ook zijn eigen eer van werken en schijnheiligheid opgeven, en de middelen en wegen, waardoor het God belieft dat men in Zijn Rijk zal ingaan, hoogachten, zich daaraan naar het bevel Gods, onderwerpen, Christus' kruis en smaad op zich nemen en Gods geboden boven eigen begeerten laten gelden. Want God maakt Zich aan zodanigen bekend en maakt ze tot nieuwe schepselen, zodat ze een geheel andere geboorte krijgen dan die welke naar het vlees is.
Wie echter uit de Geest geboren is, steunt niet op zijn wedergeboorte om vervolgens goddeloosheid en godsdienstigheid, gerechtigheid en ongerechtigheid samen te doen gaan, Hij verlaat zich als een goddeloze op de genade van Jezus Christus; hij gelooft in God en wandelt in Zijn wegen.
Het spreekt vanzelf, dat de wedergeboorte van alle uitverkorenen plaats heeft gevonden in de dood en de opstanding van Jezus Christus; maar er is ook een tijd voor elk in het bijzonder, waarin hij deze wedergeboorte door vernieuwing des Geestes deelachtig wordt.
Deze vernieuwing des Geestes mag wel een geboorte genoemd worden, want alleen zij maakt levend, wat dood was en tot kinderen Gods diegenen die tevoren slaven van de Satan en van de zonde waren. Ook is zij enkel en alleen een werk der genade.
Velen houden een levende overtuiging van zonden en een daarop volgende verruiming der ziel voor de wedergeboorte. Hoewel dit ook bij de wedergeboorte behoort, is dit toch de wedergeboorte zelf niet.
De Heere noemt de wedergeboorte een geboren worden uit water en Geest. Van Gods kant kan Hij ons en wil Hij ons zulke geboorte deelachtig maken in de Doop, zoals het Doopsformulier ons uitdrukkelijk leert. Dat echter de mens van zijn kant later daarvan de vrucht geniet, is wederom een werk van de almachtige genade.
Al komt bij deze en gene de werking van die genade van jongsaf tot uiting, bij de meesten openbaart zij zich doorgaans op middelbare leeftijd, bij sommigen zelfs, wanneer zij reeds grijs geworden zijn.
Indien echter de wedergeboorte niet alleen bestaat in een bewustwording van zonden en een daarop volgende verruiming, dan zal menigeen verlegen vragen: „Waarin bestaat zij dan eigenlijk?”
Ik antwoord: „Daarin, dat men uit de Wet en het drijven daarvan aan de hand des Geestes overgaat in het geloof in Jezus Christus, als zijn enige Leraar, Koning, Hogepriester, Wetgever en Zaligmaker; zijn zaligheid in geen enkel opzicht meer verwacht van de werken der ongerechtigheid, die wij gedaan mochten hebben, maar van de grote ontferming van onze God en Zaligmaker. Alzo ligt de waarachtige wedergeboorte in de overgang in het geloof uit het oude wezen van Adam en de letterknechterij tot de gemeenschap van de Geest des levens in Christus Jezus. En deze overgang geschiedt aan de hand van de Heilige Geest door het machtige, onweder-standelijke en lieflijke trekken van de Vader tot Christus.
Waar zulk een overgang plaats vindt, daar is niet alleen een machtig en diep gevoel van zonden, maar ook van grondeloze verlorenheid en verdorvenheid, en tevens een waarachtige begeerte om met de Wet Gods in overeenstemming te zijn; maar niet minder een overtuiging van zijn eigen totale onmacht en een worstelen, om van de tirannie van de zonden verlost te zijn. Dan wordt men geheel en al overtuigd van de ongenoegzaamheid van alle vrome werken van onze eigen handen, en terwijl men overgezet wordt onder de heerschappij der genade, houdt men het daarvoor, dat men met Christus der Wet afgestorven is, en, terwijl men zich overdekt gevoelt met eeuwige genade, verheugt men zich in de belofte: „Ik zal u onderwijzen en u leren van de weg, die gij gaan zult; Ik zal raad geven; Mijn oog zal op u zijn.” (Psalm 32 vers 8.)
1. Het onbedrieglijke kenmerk van de wedergeboorte is het bewustzijn in de Heilige Geest, het getuigenis, dat de Heilige Geest aan onze geest geeft. Dat wij daarboven een genadig God en Vader hebben, die om Christus' wil ons al onze zonden vergeeft, ons leven van het verderf heeft verlost en ons kroont met Zijn goedertierenheid.
2. Het tweede kenmerk is, dat men niet doet als Saul, die steeds meende: God kon hem wel 'genadig zijn, wanneer hij de vrome werken gedaan had, die hij zichzelf voorschreef. Hij wierp God een been voor en hield het vette vlees voor zichzelf. (1 Sam. 15 vers 9).
3. Het derde kenmerk bestaat hierin, dat men met verloochening van zichzelf en van zijn eigen begeerten zich jegens zijn naaste gedraagt met dezelfde liefde, met dezelfde toegevendheid en bereidwilligheid om te vergeven als die God jegens ons betoont. Dat men zichzelf niet voor een christen en een ander voor een goddeloze houdt, veeleer van alle mensen het beste gelooft, zichzelf echter als een goddeloze en als de voornaamste der zondaren erkent. Want hij, wie barmhartigheid geschied is, zal ook waarlijk anderen barmhartigheid doen geschieden.
Degenen onder u, die deze dingen weten, zijn zalig, wanneer zij ze ook doen. En u, ellendigen, die niets hebt dan zonden en u alzo uitstrekt tot de Heere, uw gerechtigheid, weet, dat u het vrijmoedig kunt wagen in de Naam van de Heere Jezus u zonder werk te werpen, op de onbedrieglijke genade, die daar is voor allen, die in de schaduw des doods opzuchten tot de eeuwige Ontfermer. Amen.
|
Aanmelden
Registreren
FAQ
Zoeken
