_________________
Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. (Matth. 10:34)

Bedankt voor het eerlijke onderwijs op mijn vragen die op mij overkwamen als geschreven vanuit de diepte van het hart. Hoe voel ik hiervan de waarheid in mijn hart. Ik lijd een zéér eenzaam leven, alle dagen is voor mij (steeds meer) een kwelling (geworden), alles ijdelheid, leeg, zonder vreugde, geluk en ware blijdschap. Waarom? Alles buiten God, leeg, zonder verzoening ware blijdschap en vrede.En dit, dit gaat zeer tegen mijn hart in, nog meer de overtuigingen in mijn hart waarvan ik nooit wist dat ik zo was, daardoor is alles duister, een raadsels en zeer verborgen. Eerder dacht ik het allemaal te weten, maar nu, hoe verborgen zijn de geestelijke dingen.
De lust tot spijze is weg, werken en alles is een plicht en last een kwelling van mijn geest, zoals ook Job dat schrijft. Ik kan niet meer genieten van het leven. Tegelijk voel ik de strijd om mijn eigen weg te gaan, wat voel ik de waarheid in mijn hart wat in Job geschreven staat; huid voor huid en al wat hij heeft zal hij geven voor zijn leven. Alles wat ik dacht dat het was, dat zo zijn moest wordt dwaasheid gemaakt. Ik weet niets en voel me een vuile huichelaar die vasthoud aan haar leven.
Ja de weg is veel de binnenkamer, maar hoe gaat ook dit tegen mijn vlees in, Gods Woord lezen en gebed wordt gekweld en het meest bestreden. Toch kan alle vleselijke hulp en eigen ik mijn hart steeds minder voeder, waardoor het zo waar wordt; niemand had medelijden met mij....
Maar hoe lief heb ik mijn eigen vlees. Maar zoals u ook schreef; ga in uw binnenkamer...

Hartelijke groet van een eenzame jongere die het liefste vlucht naar een eiland alleen, om voor
alles te vluchten, maar tegelijk niet kan, en gekweld wordt zelf door de mensen, niet dat de mens er wat aan kan doen, maar ze begrijpen niet wat het is niet te kunnen leven van dit leven hier op aarde en van eigen vlees.

_________________
Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. (Matth. 10:34)

Dag joost,

Vaak kun je zo bezig zijn met wat nodig is tot zaligheid,
waardoor je werkelijk alles verfoeid buiten de openbaring van Christus. Omdat je geen leven en vrijheid vind in wat je beleefd en of ondervind.
Tegelijk wordt ik bestreden dat ook dit hoogmoed is, omdat de Heere vrij is in Zijn werk.
Hoe is dit, herkent u dit? Kunt u schrijven vanuit eigen ondervinding, hoe brengt de Heere je van die dwalingen af. Ook vaak dat je de dingen wil zien in je hart, ik bedoel, je bid om
dat afsnijdende werk te mogen verstaan, wie Hij is in Zijn deugden, het veroordeeld me dat ik niet in Hem geloof zoals Hij Zich openbaart in Zijn Woord, om ook werkelijk voor Zijn spreken te buigen.
Ben ik nu bezig om wat te willen hebben, om eerst wat te willen beleven. Hoe is dit.
Iemand zei eens; Hij is gekomen om berouw en bekering te geven. Dus komen als een goddeloze betekent ook dat je dan nog niets weet van wie God is en wie jijzelf bent???? Ik begrijp het allemaal niet meer. Tegelijk heb ik in mijn hart een afkeer van al die belevingen en kenmerken buiten Christus om.
Een Godvrezende vrouw zei eens dat de Heere vrij is in wat Hij geeft. Dat houd een mens altijd
arm en ellendig aan Zijn genadetroon. Dat je zo kunt bezig zijn met een zaak, (omdat te mogen verstaan) terwijl het hoogmoed is omdat je het wil hebben om een zaak te bezitten, maar dat de Heere het ontneemt opdat je er niet op zou rusten of wat mee zou zijn om je zo arm en ellendig te houden.
Hoe is dit dan? Hoe werkt de Heere dan in een ziel zo dat hij tegelijk niet zou roemen op wat hij ondervind, als je niet kunt leven vanuit wat je ondervind buiten Hem..blijf je duister en ellendig.

Nog iets wil ik van mijn hart,

Misschien zeg je; je moet niet teveel bezig zijn met wat een ander zegt, maar
ik heb zelf een tijd gekend waarin ik ontzettend bezig was met wat er allemaal gekend moe(s)t
worden, het is zeker belangrijk om een heldere kennis te hebben, maar
je komt er wel achter dat je los moet komen van dat systeemdenken.
De Heere gaat andere wegen, wegen tegen je vlees in en dan word al je redeneren verbroken, teniet gemaakt, je wetenschap tot dwaasheid, waardoor je mond gestopt wordt, werkelijk zo is het.
Maar die worsteling gaat door in je hart, waar niemand van je naaste van weet. Werkelijk je voelt zo diep in je hart dat alle mensen woorden dwaasheid zijn. Je kan er niets mee, want het is niet opgelost.
Maar nu nog een keer terug naar die Godvrezende vrouw...haar leven veroordeeld me wel, waarom? Ze mag in haar gemis en uitziende verlangen zo leven uit die kinderlijke eenvoud. Ze mag ondanks haar gemis toch veel smaken en proeven dat de Heere goed is, Hij van haar afweet en ze staat laag genoeg voor de (geestelijke voerbak) zoals een predikant zei; de voerbak is laag gedaald, maar wij staan te hoog. Haar leven veroordeeld mijn leven, ik voel me te hoog staan omdat ik sta naar de openbaring van Hem. En daardoor verwerp ik al het andere en weiger getroost te worden, herken je dit. Je denkt misschien; het gaat niet om wat ik heb ondervonden, nee maar ik begeer hierin onderwijs, herkenning en of ik erg dwaal. Ik hoef geen bevestiging, en misschien zeg je; belijd het maar aan Hem. Ja dan zal ik niet verder vragen.....en weet ik het ook niet meer.........

een jongere die hier werkelijk!!!!!mee worstelt

--

_________________
Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. (Matth. 10:34)

_________________
"En zoekt den vrede der stad, waarhenen Ik u gevankelijk heb doen wegvoeren, en bidt voor haar tot den HEERE; want in haar vrede zult gij vrede hebben." (Jeremia 29: 7)