Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd

En alzo zij over weg reisden, kwamen zij aan een zeker water; en de kamerling zeide: Zie daar water; wat verhindert mij gedoopt te worden? En Filippus zeide: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd. (Hand. 8:36-37)

Kan ook iemand het water weren, dat dezen niet gedoopt zouden worden, welke den Heiligen Geest ontvangen hebben, gelijk als ook wij? (Hand. 10:47-48)

Want ook wij allen zijn door een Geest tot een lichaam gedoopt; hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij dienstknechten, hetzij vrijen; en wij zijn allen in één Geest gedrenkt. (1 Kor. 12:13)

Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft. (Kol. 2:12-14)

DJK: Den Heere zegt bij monde van de apostel Paulus in Rom. 2:26 dat de rechten der wet in de voorhuid werden bewaard. In Gods Woord is sprake van tweeërlei voorhuid, de voorhuid in het vlees en de geestelijke voorhuid van het hart van een zondaar. Middels de uitwendige besnijdenis werd bij de man, in zijn vlees waar vanuit hij vrucht kon voortbrengen, de vrouw kon alleen vrucht dragen, deze verbroken rechten doorsneden met het dodende stenen mes der gerechtigheid. Want uit u geen vrucht meer in der eeuwigheid, uw vrucht worde uit Mij gevonden! Middels dit ritueel werd de besnedene opgenomen in het verbond dat God met Abraham (en zijn nakomelingen) had gesloten, lees Genesis 17. De besnijdenis diende op de achtste dag na de geboorte te geschieden, medisch gezien was dit de dag dat het bloed en het vlees het snelst zou stollen en genezen, op deze achtste dag ontving het jongetje ook zijn naam. In de Heilige Schrift staat het getal 8 symbolisch voor een nieuw begin, vergelijk Lev. 9:1. Geestelijk gezien is dit wezenlijk niet anders, derhalve was het aardse bondsvolk Israël ook in dit opzicht een afschijnsel van het geestelijk verkoren Israël dat God vergaderd uit Jood en heiden. Hierom ging bij de beloofde Messias, Jezus Christus Gods Zoon, ofwel de Tweede Man, in plaats van Zijn verkoren bruidskerk bij de verwerving van Zijn Heil het dodende mes in Zijn vlees opdat haar zondige overtreding veroordeeld kon en zou worden in Zijn aangenomen vlees. Wanneer nu Zijn verkoren bruidskerk in het uur der minne met Hem wordt verenigd middels een zaligmakend geloof door een besnijdenis zonder handen geschiedt, vergelijk Joel 2:13, in Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in de uittrekking van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus; Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft, Kol. 2:11-14, Rom. 6:3-8, Gal. 2:19-22, Gal. 3:27, verliezen zij hun bestaan voor God en wordt hun oude verdorven vlees begraven in het geheiligde graf van Jezus Christus en staan zij door de geestelijke kracht van Zijn heerlijke opstanding met Hem op tot een nieuw geestelijk leven. Dan leven zij niet meer, maar Christus leeft in hen door Zijn verworven Geest, Gal. 2:20. Zoals de Heere Jezus stierf onder de vloek der wet en de schuld en last van de zonde, ja, de dood stierf aan de wet en de zonde, door de dood bevrijd zijnde van de vloek der wet en de straf der zonde, zo sterft de gelovige onder de vloek van de wet en de last van schuld en zonde in zijn geweten. Golds volk sterft in het uur der minne een geestelijke kruisdood, om vervolgens een langzame kruisdood te sterven tot aan hun sterfdag hier op aarde. Ik had onlangs een stichtelijke samenspraak met een dierbare vriend over Rom. 2:25-29. Sommige dingen uit deze teksten vond ik aanvankelijk nog best zwaar om te verstaan. Hetgeen hij me hierover schreef wilde ik graag met u delen: “Er is niemand rechtvaardig voor God; want wij zijn allen overtreders der wet; ook diegenen die het uiterlijk teken van de besnijdenis hebben ontvangen. De voorhuid bewaart de rechten der wet; namelijk het oordeel Gods over onze zonden. Echter, wanneer de voorhuid afgesneden wordt door de inplanting in Christus, Hij heeft namelijk het oordeel in de voorhuid volkomen weggedragen, dan is er geen wet en geen veroordeling meer. Halleluja!! Christus heeft ons vlees aangenomen, lees; onze voorhuid, en in dat vlees heeft Hij aan de rechten der wet volkomenlijk voldaan. De godsdienstige mens denkt dat hij zich kan beroepen op zijn besnijdenis of doop; maar ik zeg u dat Abraham is gerechtvaardigd in de voorhuid als een goddeloze, en niet in de besnijdenis als een vrome. Het dodende stenen mes van Gods gerechtigheid moet erin.”

Velen in onze dagen zijn vanuit een waangeloof helaas al levend gemaakt en met Jezus Christus opgestaan, echter zonder dat ze Hem zielsbevindelijk kennen als hun dierbare Borg en Zaligmaker, voordat ze een geestelijke kruisdood met Hem zijn gestorven. Dit is de vervloekte heersende valse wedergeboorteleer van onze dagen: van levendmaking door de wet / naar heiligmaking ofwel verbeteringen zonder levensvernieuwing en Gode aangenaam worden en geschikt zoeken te worden voor Gods genade / naar kruisdood / naar de rechtvaardiging (dit laatste maakt echter niet iedereen mee, maar je moet er wel naar staan en uitzien), die vanuit de rechtvaardigingsleer van Christus en Zijn apostelen op generlei wijze valt te verdedigen. Een zielsmisleidende leer met een schijn van godzaligheid waarin Gods heilige recht zeer listig en vernuftig wordt omzeild. Gods Woord leert het ons anders, namelijk dit: geestelijke ontwaking van het geweten ofwel de zonden worden door de wet levend gemaakt / geestelijke kruisdood ofwel verloren gaan voor God / wedergeboorte door geestelijke opstanding ofwel rechtvaardiging door het geloof / heiligmaking / heerlijkmaking. Maar in die stonde waar een zondaar daadwerkelijk als in ene stonde in een punt des tijds een geestelijke kruisdood met Christus sterft en met Hem mag opstaan tot een nieuw leven, daar stort de uitgestorte Pinkstergeest de liefde van Christus in het hart en neemt het uit Christus en verkondigt het Zijn verkoren bruidskerk tot zaligheid en vrede, Joh. 16:13-15. Op deze dag van hun geestelijke besnijdenis en opstanding zijn ze geestelijk ingelijfd in het genadeverbond van het geestelijke verkoren Israël en ontvangt de bruid van Christus ook haar nieuwe naam. Deze geestelijke besnijdenis gewerkt door de Heilige Geest uit zich in het hart van de verkoren zondaar middels een hartverscheurend berouw over de vele bedreven zonden, vanwege het schuldig staan jegens Gods heilige Wet en vanwege het ongeloof aangaande de oproep tot geloof en bekering vanuit de boodschap van het Heilig Evangelie waarmee God voor een Leugenaar werd gehouden. Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren; Ik zal hen leiden aan de waterbeken, in een rechten weg, waarin zij zich niet zullen stoten; want Ik ben Israël tot een Vader, en Efraïm is Mijn eerstgeborene, Jer. 31:7-9. Vanaf deze geestelijke trouwdag dat het Heil in Christus hen is toegepast door de Heilige Geest is de bruidskerk gedoopt in de kruisdood en opstanding van Jezus Christus, wordt ze Zijn zalving deelachtig en gaat zij de naam (christen/christin) van haar Tweede Man dragen. Middels deze geloofsvereniging begint deze bruidskerk vruchten uit haar Zaligmaker te dragen. Zoals de Heere Jezus Christus bij Zijn doop door Johannes de doper Zijn heilig ambt ontving van Zijn Hemelse Vader, ontving Hij tevens de Heilige Geest in de gedaante van een duif nederdalende uit de hemel waardoor Hij middels Zijn ambt van Profeet, Priester en Koning veel vrucht droeg. Zijn bruidskerk heeft Zijn inwonende Geest met mate, de Heere Jezus zonder mate. Evenzo ontvangen de christenen, die in Zijn kruisdood en opstanding geestelijk gedoopt zijn geworden, het geestelijk ambt aller gelovigen van hun Hemelse Vader wanneer Hij Zijn liefde door de verworven Geest van Christus instort in hun harten. Want deze ingestorte liefde Christi is de vervulling der wet. Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden, lees Rom. 7:4-6. Het oude leven onder de veroordelingen der wet is dan voorbij, doordat zij een kruisdood met Christus stierven heeft die eerste vloekende man zijn zeggenschap over haar verloren, in Hem en op grond van Zijn toegepaste (en toegerekende) volbrachte werk is het alles nieuw geworden.

Hierom werd Abraham en zijn mannelijke nakomelingen onder het oude verbond in het vlees besneden, en worden zijn gelovige nakomelingen in het nieuwe genadeverbond geestelijk in hun hart besneden, lees Rom. 4. Zijn geestelijke nakomelingen is de verkoren bruidskerk van Christus, bestaande uit gelovige mannen en vrouwen. Derhalve mochten alleen ware gelovige mannen en vrouwen gedoopt worden. Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen. En zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden, lees Hand. 2:41-42. Ik ben er stellig van overtuigd dat wanneer men op kerkelijk gebied deze materie dieper zou onderzoeken dan nu gebeurt, men zich ook veel meer bewust zou worden van de on-Bijbelse heersende leerdwalingen omtrent het leerstuk der wedergeboorte, en hoop hiermee op grond van Gods Woord kortelings te hebben aangetoond waarom de doop niet in de plaats van de besnijdenis is gekomen. Ik hoop en bid daarbij dat velen uit hun waangeloof zullen ontwaken aleer het voor eeuwig te laat zal zijn. Bedenk toch dat de geplante kerk uit de heidenen nooit de plaats van Israël heeft ingenomen. Helaas is de kinderdoopleer wel gegrondvest op deze vervangingsleer. De ondergang in het doopwater ziet op de doding en begrafenis van het zondige vlees (= besnijdenis) waaruit de mens Gode geen vruchten meer kan dragen, omdat de wet krachteloos is geworden door ons vlees waarmee wij gezondigd hebben, de opgang en verrijzenis uit het badwater van de doop ziet op levendmakende kracht van de beloofde Pinkstergeest. Dit is de Geest der Waarheid waarover Christus sprak in Joh. 16, en waarvan de apostel betuigt in Rom. 8:9, het is de Geest der aanneming tot kinderen, Rom. 8:15b, Gal. 4:6. In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte; Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing, tot prijs Zijner heerlijkheid, Efeze 1:13-14.

Kant. 46 – verzegeld geworden
Deze wijze van spreken is genomen van de mensen, die tot versterking van enige beloften verzegelde brieven plegen te geven, en dat menigmaal met opdrukking van hun eigen wapen of beeld. De beloften van de vergeving onzer zonden, van onze aanneming tot kinderen en onze eeuwige erve, worden ons gedaan door het Evangelie, en worden door het geloof ons toegeëigend. De verzegeling des Geestes, die daarbij gevoegd wordt, is de wedergeboorte of vernieuwing van Gods beeld in ons, waarmede Hij onze zielen begaaft en daarop drukt, als wij in Christus geloven, om ons meer en meer te verzekeren van de uitvoering van zijne beloften, 2 Cor. 1:21,22, en 2 Cor. 3:18. En betuigt bovendien hetzelve aan ons gemoed, als met een Goddelijke inspraak, waarover wij ook God als onzen Vader durven aanroepen, Rom. 8:15; Gal. 4:6, en roemen op de hoop der heerlijkheid Gods; Rom. 5:2, en Rom. 8:38,39.





DJK: Hoewel ik het standpunt van dr. H.F. Kohlbrugge omtrent de kinderdoop niet deel, lees bijv. ook deze preek van hem over Kol. 2:11-12, wilde ik u niet onthouden wat onze kerkvaders hebben opgemerkt omtrent de geestelijke betekenis van het sacrament van de heilige Doop. Toen keizer Karel V op de rijksdag te Augsburg aan de roomse geestelijken vroeg of zij iets konden inbrengen tot weerlegging van de Augsburgse Geloofsbelijdenis, destijds opgesteld door Maarten Luther en Philippus Melanchton, zeiden de roomse geestelijken: “Niet vanuit het Woord, wel vanuit de vaderen.” Waarop Karel V concluderend antwoordde: “Dan staan zij in de Waarheid, en wij erbuiten!” Dit is naar mijn bescheiden mening met de gereformeerden wezenlijk niet anders wanneer het de kinderdoop betreft, ….niet vanuit het Woord maar wel vanuit de traditie der vaderen. Het begint al bij Calvijn die voor wat betreft de kinderdoop nog tot aan zijn knieën in de roomse modder stond te redeneren: “….de kinderen worden gedoopt tot de toekomstige bekering en het toekomstige geloof; want ofschoon die nog niet in hen gevormd zijn, ligt toch het zaad van beide door de verborgen werking des Geestes reeds in de kinderen besloten”. Lees daarbij ook eens het dankgebed in het formulier dat gelezen wordt wanneer kinderen met water besprenkeld worden. De meesten klampen zich vast aan een verbondsmatige prediking waarin een verondersteld geloof geleerd en gepreekt wordt. Vergelijk dit eens met de veronderstelde geloofsleer van ds. G.H. Kersten, of met de veronderstelde wedergeboorteleer van A. Kuiper. Ten diepste wezenlijk niet anders. Lees hier wat ik daarmee bijvoorbeeld bedoel te zeggen. Verschrikkelijk! God heeft geen verbond met ongelovige verworpen zielen. Rome heeft zijn kerken destijds gebouwd o.a. vanuit gedoopte kinderen die hun veronderstelde geloof rondom hun 18e levensjaar zelf bevestigen voor God door het doen van de heilige commune. Hierdoor verkreeg men een kerkelijk recht tot het verbroken Lichaam van Christus. Dit is helaas nooit veranderd, en de reformatoren zijn daar helaas nooit van terug gekomen. Wat heeft ons dit gebracht? Duizenden onbekeerde ambtsdragers waardoor de dood in de kerken uiteindelijk over het leven is gaan heersen, tienduizenden onbekeerde Avondmaalgangers met een kerkelijk recht zonder een Goddelijk recht, en hevige buikkrampen en grote kopzorgen bij de nog enkele rechtzinnige dominees rondom de bediening van het Heilig Avondmaal. Het is Rome ten top gevoerd!

Maar toch weigert men hiervan terug te komen, het roer wordt niet omgegooid! Toch meen ik dat er velen zijn die hieraan deelnemen met een beschuldigend geweten. Hoe ik het zie is, dat de ondergang in het doopwater ziet op de geestelijke besnijdenis, en de opgang uit het water ziet op de levendmaking door de Geest van Christus. Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwigheid des geestes, en niet in de oudheid der letter, (Rom. 7:6). In het diensthuis wordt het hart gescheurd door een hartverscheurend berouw over de bedreven zonden, het bloed wordt gestreken tot verzoening en het vlees gegeten tot vereniging, en de Geest van Christus tot inwoning ontvangen. Het bloed der verzoening en het water van de Geest tot vernieuwing. Daarna werd Israël uitgeleid in vrijheid, en door de wolkkolom voorgegaan richting het water van de Rode Zee. Bloed en water! De Rode Zee was de toegang en doorgang tot het manna eten in de woestijn, zo was bij Bunyan, Spurgeon en de Strict Baptists de Doop de toegang tot het HA. De tabernakeldienst kende dezelfde volgorde : In de voorhof het brandoffer waar het onschuldig bloed vloeide, daarna het koperen wasvat, deze waren de toegang tot het eten van de toonbroden in het Heilige. Hoewel J.C. Philpot geestelijk leven voor de rechtvaardigmaking leerde, was/is zijn kerkorde naar mijn bescheiden mening daarentegen de meeste Bijbelse waarin de Doop de toegang tot het Lichaam des Heeren (HA) is. “Want u komt de belofte toe en uw kinderen”, is waarheid geworden bij de gelovige kinderen van Stefanus en van de stokbewaarder. Dit is door de eeuwen heen telkens gebleken, God werkte als een rode draad dwars door de geslachten heen waarin hij Zijn volk had. Ik werd de laatste tijd bij het volgende meerdere malen bepaald. Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden, Markus 16:16. Weet u waarom de kinderen van Stefanus de diaken gedoopt werden, 1 Kor. 1:16…?? Ten eerste niet omdat zij naar 1 Kor. 7:14 in hun vader geheiligd waren, maar temeer omdat de kinderen van een ouderling en/of een diaken, naar de verordening van de apostel Paulus in Titus 1 vers 6, gelovig dienden te zijn. Ten tweede, lezen we in 1 Kor. 16:15 dat de huisgenoten van Stefanus zichzelf de heiligen ten dienste hebben geschikt, waaruit bleek dat zij gelovigen waren. In Hand. 16:14 zegt Paulus, dat Lydia een vrouw was die God vreesde, en dat zij gedoopt werd en haar huis. Hand. 16:40 zegt ons, dat deze huisgenoten broeders (in de Geest) waren, die door de apostel werden vertroost. Dat het geloof eerst komt en dan de doop, bleek ook bij de kinderen van de stokbewaarder. Hoewel de stokbewaarder geen ambt bekleedde, waren zijn kinderen toch ook eerst (met hun bekeerde vader) aan God gelovig geworden, door de prediking des Woords van Paulus en Silas, alvorens zij gedoopt werden. Lees Handelingen 16 vers 26-34. We lezen nergens in Gods Woord dat er ongelovige zielen gedoopt werden. Was het geloof dat beleden werd, dan allemaal waar geloof? Bij Simon de tovenaar bleek van niet, en misschien bij sommigen uit de gemeente van Korinthe ook niet. Daaruit blijkt dat de apostelen en hun helpers (die vaak doopten) ook geen hartenkenners en nierenproevers waren. Maar het gaat nu even om de Bijbelse volgorde, en dan blijkt met name vanuit het boek Handelingen der apostelen, dat eerst het Woord gepredikt werd, daarna dit Woord gelooft werd, de zielen de verzegeling van de Heilige Geest ontvingen (Efeze 1:13), en pas daarna gedoopt werden, en daarna volhardende waren in de brekingen des broods. Zo was eerst de geestelijke doop, en daarna de uitwendige doop, de toegang tot het verbroken Lichaam des Heeren. Bij het aardse Israël was dit wezenlijk niet anders. Verzoening door bloedstorting in het diensthuis van Egypteland, daarna de Rode Zee die al onze vaderen zien als de verzegeling van de Heilige Geest, en daarna het manna eten in de woestijn. Daarbij ziet in Gods Woord de doop telkens op het ontvangen en de verzegeling van Gods Heilige Geest. De Heilige Geest paarde Zich bij de doop van Christus aan Zijn drievoudige ambt, als zijnde het Voorwerp des geloofs, zo ook bij de onderwerpen des geloofs wanneer zij door de geestelijke doop het ambt aller gelovigen ontvangen en zij groot van God gaan spreken, en zij door inlijving vruchten gaan voortbrengen der bekering waardig. Denk in dit geval eens aan die geestelijke gedoopte Samaritaanse vrouw uit Johannes 4, die gedoopt werd met het levende Water, en daardoor ook meteen vruchtbaar werd voor anderen. Want, velen gingen tot Christus door haar geloofsgetuigenis. Geliefde lezer, hoewel het voor u misschien moeilijk te verteren is, meen ik op grond van Gods Woord van ganser harte dat de geloofsdoop vele malen beter te verdedigen is dan de zuigelingendoop.

Ik drijf mijn standpunt niet, hoewel ik niet schroom mijn standpunt naar voren te brengen wanneer men dit van mij verlangt. Ik veracht anderen ook niet wanneer zij hun kinderen vanuit de kerkelijke traditie toch laten dopen. Ik veroordeel dus wél deze roomse kerkelijke traditie, maar niet de personen die hiervan (meestentijds onwetend) misbruik maken. In mijn hart ben ik een gereformeerde baptist, hoewel ik mij geheel niet verbonden voel met de gereformeerde baptistenbewegingen in huidig kerkelijk Nederland. Ik deel wel hun Bijbelse opvattingen voor wat betreft het sacrament van de Heilige Doop, voor zovér die stroken en overeenkomen met de rechtvaardigingsleer der apostelen, maar deel niet hun bevindingen, deel niet hun manier van (s)preken, en deel niet de wijze waarop zij meestentijds hun kerkdiensten beleggen. Ik bemin de zuivere leer der apostelen, die wij allen helaas verkwanseld hebben. Soms vrees ik weleens dat er op kerkelijk terrein voor mij geen enkele plaats meer zal zijn, tenzij God er Zelf plaats voor zal gaan maken, middels een vernieuwde reformatie in het Israël van het westen, is mijn hartelijke wens en heilbede.


D.J. Kleen

_________________
Houdt u zich a.u.b. aan deze regels van dit forum: viewtopic.php?f=18&t=10&p=10#p10