|
Anonymous: Weerlegging “Is de leer van Comrie onbijbels? (6)
Ds. J. Roos: Onze lezers weten dat we een reactie geven op het boek van ds. Kort: Wedergeboorte of schijngeboorte, met als ondertitel 'De bijbelse bloedtheologie vergeleken met de filosofische embryotheologie.' Nadat we stilgestaan hebben bij de wezenlijke verschillen, willen we thans uw aandacht vragen voor:
2. Het selectief en subjectief beroep op leraars
In de vorige artikelen hebben we aangetoond dat ds. Kort vele godvruchtige oudvaders veroordeelt en een pleidooi voert voor de reformatoren. Wel beroept hij zich op enkele predikanten, zodat de lezer zou denken dat zij met betrekking tot zijn visie aangaande de embryotheologie hetzelfde leerden.
Anonymous: Nog maar net begonnen met het lezen van deze aflevering van Ds. Roos en we worden bepaald bij een foutieve weergave van de werkelijkheid. Ds. Kort veroordeelt geen godvruchtige oudvader, wanneer hij ze noemt in zijn boek, dan gaat dit over de leer die deze oudvaders voorstaan. Daarbij heeft Ds. Kort maar enkele oudvaders genoemd die in sommige delen afwijken van Gods Woord. We hebben de vorige weerlegging gezien hoe Ds. Roos schrijft dat Ds. Kort vele oudvaders verwerpt, ja met naam en toenaam, terwijl Ds. Kort deze oudvaders niet eens in deze context noemt in zijn boek. Daarentegen geeft Ds. Kort een weergave van vele godvruchtige oudvaders, waarmee hij ons vermaant deze oudvaders te lezen, maar hij noemt in zijn boek vooral Gods Woord. Dit is ook in strijd met de regel dat ds. Kort zich beroept op enkele predikanten. Ds. Kort beroept zich ten eerste op Gods Woord, de belijdenisgeschriften en daarna op de oudvaders. Hij noemt geen enkele predikanten, maar noemt onze oudvaders als: John Owen, Van der Groe, Erskine, Meade, Boston, Gray, Binning, Luther, Calvijn, Ursinus, Kohlbrugge, Thomas Watson, Stephen Charnock enz.
Ds. J. Roos: Doch zijn beroep is subjectief! We laten de volgende leraars zelf aan het woord: Th. van der Groe; L.C.G. Ledeboer; C. Smits, en Thomas Boston.
Ds. Th. van der Groe (1705-1784)
Ds. Kort beroept zich op ds. Th. van der Groe, maar het zou goed zijn als hij de eerste preek leest in zijn boek met als titel: De bekering.
Anonymous: Ds. Kort heeft inderdaad een drietal pagina’s over ds. Th. Van der Groe geschreven. Hierin geeft hij weer hoe ds. Th. Van der Groe zich onderscheidt van dr. Comrie, maar geeft hij ook weer hoe zijn visie is. Ds.Kort geeft een eerlijke weergave van ds. Th. Van der Groe, ook wat betreft het zaadachtelijk geloof, waarvan Van der Groe zelf zegt: “Nu ontvangt de mens oorspronkelijk op geen andere wijze enig geestelijk leven in Sion, als alleen door het geloof, want de Rechtvaardige moet uit het geloof leven, Hebr. 10: 3 8, bijgevolg moet er dan noodzakelijk enig levendig zaad of beginsel van geloof in het hart des mensen zijn, zal er een ware en levendige bekering ooit kunnen verwekt worden.
Maar wat hier ook van zij, dit is en blijft een gewisse waarheid: geloof en bekering
moet er zijn, zal de mens behouden worden.”
Ds. J. Roos: Ds. Van der Groe merkt daarin op: 'De grond van de oprechte bekering der zondaars ligt geheel in het óngeveinsd geloof, of in de waarachtige vereniging der ziel met Christus, door het geloof. Waar die vereniging der ziel met Christus niet gevonden wordt, daar is ook geen ware bekering, wat een mens dan ook al hebben of voorwenden moge. Daarom is het Gods grote en voorname werk, als Hij een zondaar bekeert, hem allereerst door de Geest des geloofs met Christus te verenigen; en zulks door deze vier dingen aan de zondaar te doen, door middel van Zijn Woord en Geest:
1. Hij overtuigt de zondaar op een klare en bevindelijke wijze in zijn ziel van zijn gans ellendige, rampzalige, verloren en machteloze staat in de zonde; zodat deze zichzelf niet alleen ziet en kent, met al wat aan hem is, als één enkele gruwel en vloek voor God, maar deswege ook op het diepst vernederd voor God en verslagen wordt. Zodat hij het vonnis des eeuwigen doods over zichzelf gewillig moet ondertekenen, en op eenmaal met zijn ganse hart moet uitroepen: wee mij! Ik verga! Het is buiten hoop! en Alzo van zichzelf en van aller schepselen hulp wordt afgedreven, om die als gebroken bakken voor eeuwig te verzaken.
2. God ontdekt dan die bij zichzelf verloren en verslagen zondaar Zijn Zoon Jezus Christus en Zijn genade, in de belofte des Evangelies. Door het gemoed des zondaars zó te bekrachtigen van de waarheid Zijner Evanglische beloften en van de volle algenoegzaamheid, bereidwilligheid en gepastheid van de Zaligmaker te vergewissen en te verzekeren, dat de zondaar daar niet langer aan kan twijfelen. Maar gans en al in zijn hart overreed wordt, dat Christus voor hém een volkomen Zaligmaker is en dat álles in Hem is (...)"
In deze preek wordt geen onderscheid gemaakt tussen ontwaken en levendmaken zoals ds. Kort leert.
Anonymous: Eindelijk bij de zesde aflevering van Ds. Roos wordt Van der Groe erbij gehaald. Dat dit een gevaarlijke stap is van Ds. Roos moet wel duidelijk zijn. Van der Groe steunt Ds. Kort veel en vaak. Als we zien op de laatste zin van Ds. Roos: In deze preek wordt er geen onderscheid gemaakt tussen het ontwaken en levendmaken zoals ds. Kort leert, lezen we bij Van der Groe in zijn 17 preken over Zondag 33 op pag. 17 : “Wat kan een levendig en ontwaakt geweten hier in sommigen niet al verandering te weeg brengen, hetwelk nochtans geen ware bekering is!” Ds. Kort bedoelt precies hetzelfde met de ontwaking, omdat de zonden dan levend worden, maar hij bedoelt hier geen staat van de mens, zoals Ds. Roos dit doet voorkomen. Het geciteerde van Ds. Roos van de preek van Van der Groe komt na een belangrijk stuk over de bekering van Van der Groe, geheel in de lijn van Ds. Kort. Ds. Roos gaat namelijk uit van de habitus als wedergeboorte(een onbewuste vereniging met Christus, waarna de zondaar overtuigd wordt van zonde)terwijl Van der Groe hiermee de wedergeboorte(actus) bedoelt. Ds. Roos laat een belangrijk stuk van Van der Groe liggen en begint daarna pas met citeren. Laten we het gedeelte wat Ds. Roos heeft laten liggen citeren:
En deze weg(hier wordt de weg bedoeld die Van der Groe in het stukje erboven aanhaalt: Christus is hier nu voor de zondaar een weg geworden langs en door Welke hij weer uit de staat der zonde in de gemeenschap Gods kan komen, tot hem beteren en van zijn afdwalingen voor eeuwig genezen worden. Zie Joh. 14: 6: Ik ben de Weg, enz.) wordt nu aldus van een zondaar ingeslagen en bewandeld. God komt hier eerst de zondaar door Zijn woord en Geest ontdekken aan zichzelf en doet hem zijnzonden en ellenden zien, zijn afgescheiden staat van de Heere, hoe hij dood ligt door de zonde en de misdaden en geheel in zichzelf verloren en zonder God en Christus in de wereld.Hierop gaat nu zo'n overtuigd zondaar naar een Weg van behoud, verzoening en vereniging met God zoeken. Hij leest en vindt wel in het woord dat Christus alleen deWeg, de Waarheid en het Leven is. Maar omdat hij verduisterd in het verstand is, weet hij niet, hoe of welke wijze Christus als een weg tot de Vader te gebruiken. Dit blijft voor hem een diep verzegeld en gesloten boek, daar hij met zijn vleselijk verstand niet kan in zien. Maar hiertoe komt nu God de Heere Zelf, Die de hand reeds aan die zondaar heeft geslagen, en maakt hem verder, door middel van Zijn woord en Geest, Christus Zijn Zoon bekend als de enige Weg van der zondaren zaligheid en verlossing, in de volheid van Zijn genade, algenoegzaamheid en bereidwilligheid. Hij bewerkt door middel van die ontdekking des zondaars onwillig en verstokt hart zodanig, dat hij zin en lust in die ontdekte Weg van zaligheid en genade begint te krijgen. Ja de Heere buigt hier de wil van een zondaar op een zachte en liefelijke wijze. Zodanig, dat hij geheel zijn toestemming en hartelijke goedkeuring aan die geopende Weg van zaligheid door Christus geeft, en door geen anderen als door deze Weg tot God en Zijn gemeenschap wil terugkeren, hetwelk dan alles van dat gevolg is dat de zondaar dadelijk en geheel uit zichzelf gaat, Christus als de enige Weg der zaligheid aanneemt en omhelst, zijn voet daarop zet, en door die weg tot God zijn Heere en Schepper, van Wie hij door de zonden afgeweken is, wederkeert, en zich met Hem laat verzoenen en verenigen.
Hier gaat nu die zondaar door het geloof geheel in Christus over, en ontvangt uit Christus Zijn Heilige en levendmakende Geest, waardoor hij nu in zijn verstand en oordeel verlicht, en in zijn wil ten enenmaal veranderd, vernieuwd en wedergeboren wordt. Maar hierin ligt nu de hele grond en gelegenheid van eens zondaars oprechte bekering, dat hij kome en trede op die weg tot Godzalige gemeenschap, en dat zijn hart of gemoed met die weg waarlijk verenigd worde, dat hij tot Christus en Christus tot hem kome, en zij beiden zo samen in de Geest verenigd worden. Hier scheidt de ware en Evangelische bekering zich af van al valse en wettige schijnbekeringen, die de mensen veeltijds hebben. Maar daarmee eeuwig verloren gaan. De grond van de oprechte bekering van een zondaar ligt geheel in het ongeveinsd geloof, of in de ware vereniging van de ziel met Christus door het geloof. Waar die vereniging van de ziel met Christus niet gevonden wordt, daar is ook geen ware bekering, wat een mens anders ook al hebben of voorwenden moge enz.” (Zie stuk van Ds. Roos)
Had Ds. Roos dit stuk geciteerd, het had tegen zijn visie op de wedergeboorte van de embryoleer getuigd, maar we zien dat Van der Groe geen andere visie dan Ds. Kort heeft op de wedergeboorte. Zonder vereniging met Christus is er geen ware bekering!
Ds. L.G.C. Ledeboer (1808-1863)
Ds. Kort noemt ook ds. L.G.C. Ledeboer, maar we raden hem aan zijn werk te lezen: 's Heeren wegen gehouden met een alles verbeurd hebbend zondaar: 'Wedergeboorte. versta dit wel. Zonder geestelijk levensbeginsel kan niemand geloof oefenen. Maar ik bedoel, hoe de ziel in de aanvankelijke trekkingen en bewerkingen des Geestes aan hun zielen, bij de een vroeger, bij de ander, reeds zonder gebracht te zijn, waar de Heere hem brengen zal, verhoring van gebeden ontvangen kan, en wel verstaan, geloof oefenen, buiten dat hij dadelijk nog tot Christus gebracht is in de bewustheid voor zichzelf (...). Waar het beginsel of kiempje, het zaad waar reeds leven aanwezig is, in enige ziel ingelegd en uitgestort, kan het niet anders of, waar de Heere ontroert, zal niemand, ook hij zelf, noch satan, dat kunnen stillen. Het gaat door, werkt door, als het zaad door de aarde, dat er in gelegd is, of gelijk het zuurdesem door de meel (...). Er zal in die ziel, waar de Heere is begonnen te werken, geen rust zijn voor zij in Christus gevonden is, en zeggen mag en kan: Hij is de mijne, en ik de Zijne; ik ben gevonden van Hem, naar Wien ik niet zocht. Hij heeft mij eerst liefgehad, en wat dies meer zij.' We citeerden zo juist Ledeboer, en dat raakt de zielesnaren van de ziel wanneer we lezen hoe dierbaar Christus wordt voor een alles-verbeurd hebbende zondaar.
Anonymous: Juist Ds. Roos, WEDERGEBOORTE! Niet de habitus, zoals Ds. Roos het leert, maar de ware wedergeboorte op grond van Gods Woord. Ik vond zojuist een kostelijk gedeelte van Ledeboer die ik graag wil citeren om te laten horen de zondaar aan het einde van de wet komt, om ingelijfd te worden in Christus, om zo verzoening te vinden voor zijn zonden. Ik citeer Ledeboer en zou tegen Ds. Roos terug willen zeggen: U noemt ook ds. L.G.C. Ledeboer, maar we raden u aan zijn werk te lezen :
“Evenals bij een rechtbank: Joh. 18:8, de Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel; de Geest opent door, onder, bij de prediking, of het onderzoek des Woords, of door dadelijke toepassing het hart van de uitverkoren zondaar; hij krijgt oren om te horen en een hart om op te merken; hij moet loven, of hij wil of niet; de Geest vernieuwt volstandig van het begin af aan, Hij werkt vrijwillig het werk naar Zijn welbehagen; als God ze leidt in de waarheid, past Hij de waarheid toe aan het hart, het leven wordt geraakt; de Geest werkt en hij begint te zien dat hij misleid is, dat hij arm, blind en jammerlijk naakt is, dood in de misdaden en in de zonde, vervreemd van het leven Gods, enkelnaakt, dood, duisternis, vloek, een satanskind, liggende onder de verdoemelijke kracht der wet, die hem door de Geest inwendig, geestelijk, zielgrondig overtuigt, aangrijpt, terneerslaat, verdoemt, vervolgt, benauwt, beangstigt; (…)De Geest blaast (o ja!)waarheen Hij wil; het wordt geheel nacht bij hem, de wet gaat door merg en been en door de overleggingen des harten; hij staat aan alles schuldig, hij moet omkomen als er geen verlossing komt. Dat nu moet ondervonden en kan niet beschreven worden. Dat duurt zo lang als het de Heere behaagt, totdat zijn hart, met de tollenaar, gebroken wordt; zijn zielestand wordt hem benomen en belet en ontvalt hem, menende om te komen, letterlijk stervende aan alles in dat ogenblik.
Nu komt het leven in de dood, Christus openbaart Zich aan zijn ziel, onbegrijpelijk, onbeschrijfelijk, nieuwe hemel, nieuwe aarde, nieuw hart, nieuw leven, nieuwe ogen, alles om hem, in hem, boven hem in gevoel nieuw, geheel nieuw. Zij juichen in de hemel: "een kind is ons geboren", of liever, gelijk de ziel dat ondervindt: er is blijdschap in de hemel over één zondaar die zich bekeert. Een nieuwe goddelijke natuur is hij deelachtig geworden; hij kan en moet Vader zeggen in Christus; zijn
zonden zijn hem vergeven, nu eerst looft, juicht, prijst en dankt hij, hij ontvangt de nieuwe keursteen met de nieuwe naam er op geschreven, als pand en bewijs. De ganse Bijbel is hem een geopend boek, Gods volk zijn volk, alles is hemgegeven; zijn hart oor en mond, ziel en ingewanden, verstand, zin en wil, hartstochten en genegenheden gaan allen rechtuit naar de Bloed-Bruidegom Jezus Christus; die Naam leert hij dan verstaan, wat zeg ik, hij is met Christus opgewekt en een erfgenaam des eeuwigen levens geworden, en heeft deel gekregen aan de erve der heiligen in het licht; zijn leven en sterven is boven; zo schuw hij was, zo vrijmoedig is hij nu; het is nu enkel lof en dank en psalmlied; het geloof openbaart zich in liefde en hopen, O ja! het geloof is al aan 't stromen, de hoop bezit en de liefde verslindt hem soms tot bezwijken; de droefheid is verwisseld in vreugde en het gewaad des lofs heeft hij verkregen voor een benauwde geest; voor een doorn is een dennenboom opgegaan: de Geest getuigt met zijn geest dat hij een kind van God is geworden; (…)”
Anonymous: Hoe kostelijk geeft Ledeboer hier weer hoe God met de zondaar werkt tot het leven in de dood komt, de zondaar met Christus verenigt wordt, de zonden vergeven, met Christus opgewekt, een erfgenaam des eeuwigen leven geworden. Dit is nu bloedtheologie! Terwijl ik nogeens het boek van Ds. Kort doorblader over wat hij zegt van Ledeboer, zie ik dat bovenstaande geciteerde van Ds. Ledeboer ook opgenomen is in zijn boek. Bloed!
Ds. J. Roos: Ds. Kort meent ook een medestander in ds. C. Smits, predikant van de Oud Ger. Gem. in Ned. te hebben gevonden, hoewel hetgeen hij van deze predikant citeert voor ons geen overtuigend bewijs is. We zouden volgens ds. Kort moeten denken dat ds. Smits geen voorstander van dr. Comrie is geweest. Echter in zijn nagelaten predikaties lezen we het tegendeel, bijvoorbeeld in die van Profetie en vervulling. In de tweede preek merkt hij op: 'Als we over deze waarheid in dit morgenuur een ogenblik wensten te handelen, dan denken we terug aan wat ik eens jaren geleden gelezen heb in dat aan bevinding en geloofsgangen zo rijke en dierbare boek van Comrie, Het ABC des geloofs. Daar verhaalt deze getrouwe Godsgezant (...)'.
Dat is wat anders dan de opmerking van ds. Kort in zijn boek: 'Ik begrijp nu dat de Heere mij nooit op Comrie heeft gewezen, ofschoon ik een aantal boeken van hem had aangeschaft. In deze studie merk ik weer de stuiting in het lezen van zijn geschriften, hoewel hij ook wel kostelijke dingen beschrijft. De theologie die eracht zit, is niet geheel betrouwbaar.
Anonymous: Ik begin nu waarlijk te twijfelen of Ds. J. Roos het boek van Ds. Kort wel begrijpt. Het gaat Ds. Kort niet om Comrie, het gaat Ds. Kort om de zaligheid van de zielen, van de mensen die NU leven. Helaas wil Ds. Roos de lezer maar blijven overtuigen dat Comrie gelijk heeft en dat we dit moeten vasthouden. Aangezien Ledeboer en Van der Groe hier geen aanleiding toe geven, heeft hij bij hen alleen geciteerd als het over de wedergeboorte ging, maar we hebben gezien dat Van der Groe en Ledeboer allebei het leven pas prediken bij de verzoening met Christus en de vergeving der zonden.
Laten we eens het boek van Ds. Smits erbij pakken: Profetie en Vervulling blz 26. Hier haalt Ds. Smits het verhaal aan, wat Comrie beschrijft wat gebeurt is in Schotland. Een vrouw die een kind vermoord heeft, in de gevangenis komt, die bekeerd wordt, maar toch naar het schavot moest. Nadat zij aan de strop gehangen was, werd ze in een kist gelegd. Gods volk ging achter de kist in een stoet. Maar wat gebeurt er onderweg? Er is leven in de kist, de vrouw leeft nog en ze wordt op vrije voeten gesteld. Het verhaal gaat verder, de vrouw leeft weer in ontucht en weer wordt een kind geboren en gedood en weggemoffelt. Maar het is tot ontdekking gekomen.Weer een kind uit ontucht geboren, en zie, ze is weer tot de strop veroordeeld. Ds. Smits zegt: “Maar mijn toehoorders, nu om voor altijd de dood in te gaan. Die vrouw was de eerste keer schijndood, die vrouw had ook een schijnbekering. Het lijkt of iemand tot God bekeerd is. Het wordt door allen geloofd. Het is echter niet waar. Hoeveel kan er zijn dat het toch niet van God is. We mogen wel op deze zaken letten.” U merkt wel, Ds Smits wijst ons hier op het feit dat het ver kan gaan, maar dat het allemaal schijn kan zijn!
Ds. Roos geeft alleen aan hoe Ds. Smits hier over dr. Comrie praat, maar had hij dit ook maar geciteerd, het ware nog tot lering geweest, van alle lezers van zijn blad.
Wat is er dan nodig volgens ds. Smits? “Een mens is zo verkeerd dat hij rust in dingen die in onszelf zitten. Ik kan niet rusten in dingen die in mij zitten, daar is het dood en verderf. Maar als een mens dan bevinding heeft? In uw bevinding kunt u niet rusten. Dat is een les, dat is een ontzettende les, hoor, dat een mens niet in zijn bevinding kan rusten, maar dat hij alleen in Christus kan rusten. Zal hij in Christus rusten, dan is het noodzakelijk dat Hij Christus kent.(…)
Ds. Smits wijst ook nadrukkelijk op de verzoening met Christus: “Het vlees vergaat en verrot, en als u dan geen verberging hebt onder Jezus’Borgmantel, als je dan niet geborgen bent in Christus, o wee u! Ach, dat je toch zorgt dat dit je grootste bekommernis mocht zijn, en dit je voornaamste werk: Hoe word ik met God verzoend?“
Ds. J. Roos: We laten ds. Smits nogmaals aan het woord, en nu in de vierde predikatie van voormeld boek: 'Ik heb gedacht aan ds. Comrie. Ik haalde onlangs nog aan wat de oude ds. Fraanje wel eens van die godzalige Schotse schrijvers zei: De Schotten schoten verder dan de Hollanders; u moet hun geschriften maar lezen, hoor; u kunt altijd merken dat het een Schot is. Dat heeft u in de geschriften van Comrie ook. Hij heeft zijn hele leven in Woubrugge gestaan. Op 20-jarige leeftijd kwam hij als een wonder in Holland. Een geschenk aan de kerk van Holland.
Anonymous: Laten we verder citeren wat Ds. Smits zegt. “Een geschenk aan de kerk van Holland. Comrie preekte nogal eens ingewikkeld. En degenen die de zeven zondagen van de Catechismus van Comrie hebben, weten hoe ingewikkeld die zevende zondag van Comrie is. Ik lees in de geschiedenis dat de vrouw van Comrie meerdere keren tot haa rman zei: Denk erom, je kunt niet te eenvoudig preken. Dat moest ze bijzonder tegen Comrie zeggen, zeker omdat hij nogal diep ging in de waarheid Gods. Het is goed dat deze zaken naar voren gebracht worden”. Hier lezen we dat Ds. Smits zelfs zondag 7 van Comrie aanhaalt. Persoonlijk begrijp ik niet dat Ds. Roos het aandurft om Ds. Smits aan te halen aangezien Ds. Smits lijnrecht tegenover hem staat in de Catechismusuitleg van zondag 7 en 23. Ds. Smits geeft hier(blz 344, cath. Ds. Smits) duidelijk aan dat zondag 7 en zondag 23 hetzelfde geleerd wordt, alleen dat in zondag 7 het leerstuk wordt verkondigd en in zondag 23 de persoonlijke vraag wordt gesteld. In deze zelfde zondag(23) gaat Smits het ook hebben over Comrie en dit is tegen Ds. Roos. Ds. Smits zegt namelijk het volgende:
“ Het heeft wel enige verwarring gesticht voor degenen die lezen in de werken van de godzalige Comrie van Woubrugge, wanneer deze handelt over de vier trappen der rechtvaardiging. Er zijn er die verklaren dat er in de rechtvaardiging trappen zijn. Er zijn geen trappen tot de genade, dat is remonstrants, maar er zijn naar de mate des geloofs wèl trappen ín de genade. Comrie sprak over de rechtvaardiging van eeuwigheid, de rechtvaardiging bij de opstanding van Christus, de rechtvaardiging bij de inplanting van het nieuwe leven en de rechtvaardiging in de vierschaar der consciëntie. Dit heeft wel enige verwarring gesticht. Dus dan zou het gaan van het één op de ander, en dan zouden er ook trappen zijn in de rechtvaardiging. Dit is gans en al tegen Gods Woord en dat heeft Comrie nooit zo bedoeld en gewild. Wie dat in Comrie leest, die verstaat Comrie niet.(…)”
Helaas Comrie, helaas Ds. Smits, het is in deze dagen wel zulke leer geworden. En dan kunnen we met Ds. Kort instemmen: “Wat doen ze nu tegenwoordig? Men zegt: hier is de ziel van dood levendgemaakt, van doof horend en van blind ziende. Ze komen in tegenstelling tot wat Comrie hier leert, nooit tot Christus, maar toch zijn ze levendgemaakt, wedergeboren en rechtvaardig. Comrie heeft dit nooit bedoeld, maar als filosoof heeft hij dit wél in de hand gewerkt. Hierbij staat een verwijzing en daarin lezen we: 'Ik begrijp nu dat de Heere mij nooit op Comrie heeft gewezen, ofschoon ik een aantal boeken van hem had aangeschaft. In deze studie merk ik weer de stuiting in het lezen van zijn geschriften, hoewel hij ook wel kostelijke dingen beschrijft. De theologie die eracht zit, is niet geheel betrouwbaar.’
Ds. J. Roos: Zo zegt hij in: “Verzoening door voldoening”, in de negende preek: 'Ik wil u vragen, Bent u ooit bedroefd geweest om Jezus? Dat betekent het gemis van zijn Persoon. Dat wordt niet op de eerste dag van het geestelijk leven geleerd. Aan de droefheid naar Jezus gaat de droefheid naar God vooraf (...).' Deze loftuiting en zijn vraag en antwoord passen werkelijk niet in het schema van ds. Kort!
Anonymous: Ten eerste verbaas ik me dat Ds. Roos opeens weer over het schema van Ds. Kort begint.
Ten tweede past deze loftuiting uitstekend bij Ds. Kort, aangezien Ds. Kort ook schrijft over de godvruchtige en godzalige dr. Comrie en aangeeft dat dr Comrie nooit de leer die nu van de preekstoel verkondigt heeft, bedoeld heeft.
Ten derde begrijp ik niet dat Ds. Roos dit van Ds. Smits citeert. Het gaat namelijk recht tegen zijn toeleidende weg IN Christus in en het ondersteunt de visie van Ds. Kort, op grond van de Bijbel, die de toeleidende weg TOT Christus leert. U vraagt zich misschien af hoe ik hier aan kom? Wel, door het boek: Verzoening door voldoening te nemen en het op te zoeken waar Ds. Roos geciteerd heeft. En wel op blz 194. Laten we Ds. Smits maar citeren, zodat we kunnen zien hoe hij over de toeleidende weg spreekt. “Van deze Jezus moeten wij het hebben, mensen. Buiten Hem hebben wij geen bestaan voor God. Ik wil u vragen: Ben u ooit bedroefd geweest om Jezus? Dat betekent het gemis van Zijn Persoon. Dat wordt niet op de eerste dag van het geestelijke leven geleerd. Aan de droefheid naar Jezus gaat de droefheid naar God vooraf.Dat betekent een vernederd zondaar, een schuldig mens, die tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd heeft. Die niet anders dan de dood voor ogen heeft. Die niet zegt dat hij of zij verloren gáát, maar dat hij of zij verloren lígt, geheel buiten God. Hoe zal zulk één nu nog gered kunnen worden? Daarom verzint men middelen; men begint in eigen kracht, zolang Jezus niet aan de spits is getreden en Jezus in de praktijk van het zielenleven nog niet de schuldovernemende Borg is. Men richt een zaligheid op door eigen werken. Als men daarmee ook weer aan een einde komt, dan komt de vraag en dan komt er de droefheid naar Jezus: Is er zulk een Borg? Is er dan nog enig middel om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen? Is er dat? Zal het niet de grootste blijdschap van een ziel zijn als deze gezegende Persoon te midden van de banden en nood waarin hij verkeert, hem door de Vader geschonken wordt en in zijn ziel wordt beoefend door Christus Jezus. De losmaking der banden, de openbaring van het heil dat Hij aangebracht heeft. Dat hij met Thomas uit mag roepen: “Mijn Heere, en mijn God!”
Heeft u, Ds. Roos dan niet door dat u juist met dit citaat uw eigen leer onderuit haalt? Ds. Smits leert hier dat de droefheid naar God vooraf gaat aan de droefheid naar Jezus. Dat is nu de toeleidende weg! Dat is zelfs ondersteunend aan het schema wat Ds. Kort heeft opgesteld als samenvatting, waar u nu bijna elke aflevering op afgeeft. Ds. Smits getuigt wel vaker tegen u, zoals in het boek: “Mozes, de knecht in alles”. Als Ds. Kort zegt dat hij niet geloofd dat Christus Zich eerst aan de ziel openbaart en daarna zegt, Ik heb Mij en de zaligheid nog niet echt geschonken(Wedergeb. Of Schijngeboorte, blz. 144) “Zien is geen hebben”, krijgt hij veel tegenstand van de mensen om ons heen. Maar wat zegt Ds. Smits in “Mozes, de knecht in alles”? Op blz. 224: “Mozes maakte een koperen slang. Ja; en het geschiedde als een slang iemand beet, zo zag hij de koperen slang aan en hij bleef levend. Dit spreekt niet alleen van een zíén mijne hoorders. Ja, ze zeggen weleens: Je hebt er iets van gezien, maar zien is nog geen hebben. Nu, dat woord is van deze eeuw hoor. Dat heb ik nooit gelezen in de oudvaders; en dat heb ik nauwkeurig bij hen nagespeurd. Van die uitdrukking: Zien is nog geen hebben, daarvan zegt Van der Groe: Als het geen hebben is, dan is het niets. Dan is het geen geloof, want het waarachtige zien door het geloof dat verenigt dadelijk met Christus. En anders is er niets. Van der Groe is een van de laatste oudvaders geweest, en ze zeggen dit allen.Wel mensen, dat doet u misschien wel een beetje zeer, als u het zich hebt ingebeeld om nog een beetje een mate des geloofs te hebben en daarin al zulke gezegdes hebt overgenomen. Ja zult u denken, maar het volk zegt het toch? Ja geliefden, het kan kostelijk zijn als dat volk het zegt. Maar je moet niet in de eerste plaats aan de hand van dat volk lopen, maar je moet aan de hand van Gods dierbaar Woord lopen.” (…)
Ik weet net zo goed als andere lezers van Ds. Smits dat je met Ds. Smits nog weleens beide kanten op kan. Maar dit komt dat hij niet tegen de dwaling die deze dagen in onze kerk gepreekt wordt, schrijft. Maar duidelijk zal zijn dat Ds. Smits geen rust en geen leven geeft buiten Christus. Ik beveel dan ook al zijn boeken u van harte aan! Dat zij tot zegen mogen zijn. Ik zou dit gedeelte over Ds. Smits willen afsluiten met een gedeelte geciteerd uit een preek op blz 98, uit het boek:”Noordenwind en zuidenwind”. “Och mijne medereizigers, wij hebben allemaal een ziel, voor de eeuwigheid geschapen. Wij liggen allemaal dood. Dat Ezechiëls veld is ons niet vreemd. Weet gij, mijne hoorders, wat het ergste is, dat de mens waant dat hij leeft. Dat voert duizenden zielen naar de afgrond, dat is de taal van onze tegenwoordige tijd, van onze eigengerechtigheid, ons zelfgenoegzaam en vrolijk christendom, dat zichzelf aangekleed heeft, maar nooit de ontkledende kracht van Gods Heilige Geest ondervonden heeft, die vreemdeling zijn aan de noordenwind. Daarom is er ook geen plaats voor de zuidenwind der vertroosting van Gods Geest. Wij mochten eens tot onszelf inkeren op deze dag. Hoe staat het persoonlijk met ons? Wij hebben allemaal een kostelijke ziel voor de eeuwigheid. Wij zullen met God verzoend moeten worden en als de Heere uw ziel in het verbond brengt, gaat het niet zoals tegenwoordig. Dat gaat op de oude manier, zoals gij dat vindt bij onze oudvaders. Dat moeten wij niet laten vallen, anders zijn wij het kwijt. Wij zijn het eigenlijk al kwijt. Wij hebben allemaal nieuwe ideeën. Weet gij waar ze voor zijn, die nieuwe ideeën in de kerk en die nieuwe vormen? Zit het in de vorm? Welnee! Er zit een adder onder het gras, het is te doen om door de nieuwe vorm ons met nieuwe ideeën te vullen. Om met een nieuwe wind van leer in te stemmen. Allerlei wind van leer, niet de wind van Gods Geest. Daarop komt het juist aan. Als Gods Geest gaat waaien, hebben we gezegd, worden de vuile dampen verdreven. Die wind is nodig. Wat leren wij dan verstaan? Die vuile dampen van ons eigen bestaan en eigengerechtigheid. Als wij dat leren, dan worden wij arme, ontklede mensen, die zichzelf niet helpen kunnen: daar moet God aan te pas komen. (…)
Ds. J. Roos: In De viervoudige staat van Thomas Boston lezen we:
'6. De natuurlijke geboorte geschiedt langzamerhand. Hebt Gij mij niet als melk gegoten en mij als een kaas doen runnen? (Job 10:10). Zo gaat het ook met de wedergeboorte met de ziel zoals het ging met de blinde die door onze Heere genezen werd. Hij zag 'de mensen als bomen wandelen' en naderhand zag hij 'hen allen ver en klaar' (Mark. 8:23-25). Omdat de wedergeboorte, strikt genomen, een overgang is van de dood in het leven, is het waar dat de ziel in een ogenblik tot het leven wordt gebracht. Zo wordt ook de ziel in de levenloze klomp ingebracht, wanneer het embryo tot volkomenheid is gekomen in de baarmoeder. Niettemin kunnen wij ons een ontvangenis bij de geestelijke geboorte voorstellen, die daar enigszins op gelijkt. Daarbij wordt de ziel voorbereid op de levendmaking en is het schepsel vatbaar voor 'wasdom' en voor een 'overvloediger leven'.
Anonymous: Wat geeft Thomas Boston toch altijd een goede en mooie weergave weer. Ook mooi om te zien dat Ds. Roos dit citeert en hiermee lijkt aan te geven volledig achter Ds. Kort te staan. Nee, dat bedoelt hij ongetwijfeld niet, maar het lijkt er wel op. Want wat nu geciteerd wordt van Thomas Boston, dat bedoelt nu juist Ds. Kort. De ziel wordt voorbereid op de levendmaking! Niet in de levendmaking, maar voor de levendmaking! En pas wanneer de ziel zal zijn levendgemaakt/wedergeboren/gerechtvaardigd, dan is het schepsel vatbaar voor wasdom! Van welke blz. Ds Roos geciteerd heeft weet ik niet helaas, maar ik zal er niet gek van opkijken als er nog meer zou staan over de voorbereiding op de levendmaking. Verder ben ik persoonlijk erg benieuwd naar de mening van Ds. Roos aangaande de beschrijving van de 12 bijlslagen van Thomas Boston. Hier wordt toch pas bij de twaalfde bijlslag gesproken van de inlijving in Christus, dit is geheel tegen de leer van Ds. Roos.
Ds. J. Roos: Met de leer van bovengenoemde leraars aangaande de wedergeboorte stemmen we geheel in!
Anonymous: We lezen snel over deze laatste zin heen, maar een opmerkende wees mij er fijntjes op dat Ds. Roos blijkbaar niet altijd met de leer van bovengenoemde leraars eens kan zijn. En inderdaad, wanneer we het nog eens lezen valt het ons op dat Ds. Roos zegt dat hij met de leer van de bovengenoemde leraars aangaande de wedergeboorte in kan stemmen! Blijkbaar hebben zij ook zaken in hun leer waar hij niet mee eens kan zijn. Daarbij komt dat hij eens is met de leer die hij heeft geciteerd, maar ik vraag me af of hij ook eens kan zijn met het door mij geciteerde stukken van Ds. Smits. En wat als ik Ds. Ledeboer zou laten lezen! Of wat als we de twaalf bijlslagen uit de viervoudige staat van Thomas Boston zouden voorlezen?
Ik wil deze weerlegging eindigen met een citaat van Thomas Boston. (Aanbod van Genade bij Thomas Boston, Van 's mensen uiterste onbekwaamheid om zichzelf te herstellen.)
“Op zeer goede gronden mogen wij op bevel van God, Die de doden verwekt, tot hun graven gaan en in Zijn naam uitroepen: Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten (Ef. 5:14). En aangezien de uitverkorenen niet te kennen en van anderen niet te onderscheiden zijn voor hun bekering, zoals de zon schijnt op het gelaat van de blinde en de regen zowel op de rotsen valt als op de vruchtbare vlakten, zo prediken wij Christus aan allen, en schieten in eenvoudigheid de pijl, die God Zelf bestuurt, zoals Hij passend vindt. Deze oproepen en vermaningen zijn bovendien niet helemaal vruchteloos, zelfs niet voor diegenen die er niet door bekeerd worden. Zulke personen kunnen overtuigd worden, hoewel zij niet bekeerd worden. Hoewel zij door deze middelen niet geheiligd worden, kunnen deze middelen hen er misschien van weerhouden te vervallen in buitensporige goddeloosheid, waartoe zij anders gekomen zouden zijn. De middelen der genade doen als het ware dienst om vele zielen te balsemen, die er nooit door levend gemaakt worden. Hoewel zij hen niet in het leven herstellen, houden zij hen toch af van zo zeer in de zonden te stinken als zij anders zouden doen.”
Een vraag aan u lezer: Wat zijn deze oproepen en vermaningen voor u?
Zullen ze leiden tot de levendmaking of zullen ze tegen u getuigen in het oordeel?
Daarom: Haast u, spoed u, om uws levens wil!
Want: Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf!
Maar: Het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt van alle zonde!
Ook voor u?
_________________ Houdt u zich a.u.b. aan deze regels van dit forum: viewtopic.php?f=18&t=10&p=10#p10
|
Aanmelden
Registreren
FAQ
Zoeken
