Den Heere mijn Beschermer en Bewaarder

DJK : Langs deze weg wil ik, na den Heere mijn Beschermer en Bewaarder, allen die hun steun en medeleven op wat voor wijze dan ook aan mij en m’n gezin hebben betoond hartelijk bedanken. We werden overladen en bedolven onder de mooie kaarten met steunbetuigingen, liefdevolle Whatsapp berichtjes, hartelijke telefoontjes, fruitmanden en heel veel bloemen. Maar ook mijn vijanden die me nog dichter bij God brachten wil ik vriendelijk danken. We kregen ook de landelijke pers en media over ons heen, en wisten even niet wat we daarmee aan moesten. Ik heb maar geprobeerd in alle eerlijkheid en openhartigheid op een eenvoudige wijze te vertellen wat er was gebeurd inzake de overval op mijn winkeltje. Achteraf bezien wilden de meesten er wellicht graag een wildwest verhaal over schrijven, maar wie was het nu om God te doen? Dit neemt niet weg dat ik aan velen in Nederland iets heb mogen vertellen over de vergevende liefde Gods in Christus Jezus. Velen leven vanuit het motto: oog om oog, tand om tand. Dit is bij het schijnvroom werkheilig farizeïsme ten diepste wezenlijk niet anders. Maar de Heere Jezus kwam op deze zondige aarde in de gestaltenis van een dienstknecht, geboren onder de vloek van Gods Heilige wet opdat Hij verlossen zou diegenen die onder deze vloek der wet lagen verlossen zou. Hij ging de dood in voor vijanden die naar Hem niet zochten en en Hem niet vraagden. Hij verwierf de verzoening en vergeving van zonden voor Zijn verkorenen door Zijn leven als losprijs te geven bij God. Opdat het recht der wet in hen verheerlijkt zou worden, gedoopt in Zijn vloekdood waardoor ze een kruisdood stierven in hun geweten, maar ook gedoopt in Zijn heerlijke opstanding opdat ze met Hem zouden opstaan tot een nieuw leven en straks door Hem voor eeuwig de zaligheid in God mogen beërven. Wie zal dit wonder kunnen begrijpen? Dit kan alleen maar bewonderd worden, want Zijn Naam is: Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst! Evenmin konden velen mijn bereidheid tot vergeving maar moeilijk begrijpen. Dit kan alleen wanneer Gods vergevende liefde in uw ziel is ingestort, waardoor u God mocht liefhebben boven alles en uw naasten als uzelf. Wanneer God het dan op zulke momenten geeft dat het vlees voor een poosje niet heerst over uw verloste geest, dan mag je dit weleens zeggen vanuit de grond van je hart. Ziende op die vele misdaden die God ook jou uit genade om niet heeft willen vergeven. Die hemelse vergevende liefde Gods in Christus Jezus die een vrederijk nalaat in een verloste ziel is namelijk de vervulling van Gods heilige wet, en doet God en zijn naaste geen kwaad meer. Daar ligt het onbekeerde vijandige vlees voor even begraven en mag die verloste zondaar even wandelen boven het stof met een hemelse vrede en blijdschap in zijn verloste ziel. Het is een wonder als dit er wezen mag en gekend mag zijn, maar ook een groot wonder als Gods dit wonder van genade in uw hart nog eens wil vernieuwen. Zo was het bij mij voor enkele dagen na de overval op mijn winkeltje. Ik was geslagen in mijn vlees, maar mocht God prijzen in mijn verloste geest en ook enigszins roemen in deze verdrukkingen.   

  20-11-2020

De onderstaande beelden van onze eigen beveiligingscamera’s had ik nog niet gezien, tot het moment dat ze in het TV programma Opsporing Verzocht op dinsdagavond 5 januari 2021 werden vertoond. Ik heb die beelden nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen bewust niet nagekeken, uit vrees dat ik erover zou gaan dromen. Ik heb er met een verhoogde hartslag naar gekeken, een wonder dat ik er nog mag zijn en niet ben dood geslagen. Anderzijds maakte deze terugblik voor mij het wonder van Gods bewarende en beschermende Hand alleen maar groter. Wat ik ook nooit zal vergeten is dat ik, ondanks alle hamerslagen op mijn hoofd, mijn bewustzijn niet ben kwijt geraakt en er ook geen hoofdpijn of hersenschudding aan over hield. Mijn hoofdwonden met hechtingen waren wel gevoelig wanneer ik ging slapen, maar er waren gelukkig geen inwendige stekende hoofdpijnen. Ondanks mijn bereidheid tot vergeving, moet het recht natuurlijk wel zijn loop hebben, derhalve hoop ik dat deze beelden iets mogen opleveren tot de oplossing van dit misdrijf. Ik kon alleen niet begrijpen waarom ze het gezicht van de aangehouden overvaller met pistool onherkenbaar hebben gemaakt. Soms herken je iemand beter als je weet wie z’n vrienden zijn. Maar dit schijnt een politie protocol te zijn. Op maandagmiddag 11 januari werd ik door de recherche gebeld met de mededeling dat er inmiddels een derde aanhouding is verricht. Veel meer konden ze nog niet zeggen. Het gaat inmiddels weer goed met mij en m’n personeel, er zijn gelukkig geen trauma’s en de sfeer is goed. Het herstel van m’n knie komt waarschijnlijk nooit meer goed, ben inmiddels 40 keer naar fysiotherapeut geweest. Ondanks dat ik nu aan één been enigszins kreupel verder door het leven moet, ben ik evenwel dankbaar dat ik gespaard en bewaard ben gebleven voor ergere dingen. De haren op m’n hoofd waren door mijn hemelse God en Vader geteld.   

  05-01-2021

https://www.omroepwest.nl/nieuws/4175926/overvallen-juwelier-over-de-daders

Omroep West – op vrijdagmiddag 20 nov werd onze winkel in Katwijk overvallen

https://www.omroepwest.nl/nieuws/schrik-zit-er-flink-in-na-overval-juwelier

https://opsporingverzocht/dader-gezocht-van-gewelddadige-overval-op-juwelier

Inzake de overval op vrijdag 20 november is in de media wellicht al meer dan genoeg geschreven, de beelden spreken ook voor zich. Rest mij alleen nog de woorden te vermelden, waarbij ik enkele dagen voor de overval meermaals innerlijk werd bepaald, maar waarvan ik de inhoud en betekenis op dat moment pas achteraf [bezien] kon thuis brengen: “in de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb deze wereld overwonnen.” Nadat ik de beelden terugkeek vond ik het een groot wonder dat het pistool van zijn handlanger weigerde. In mijn worsteling met de eerste overvaller keek ik kortelings even in zijn verwilderde boze ogen die mij kwaad wilden aandoen. God alleen alle eer en hulde van het wonder dat ik deze aanslag met een pistool en mokerhamer heb overleefd. Nadat de overvallers waren gevlogen schoot een verpleegkundige uit het winkelend publiek meteen te hulp om eerste hulp te bieden, waarna de politie en ambulance eveneens spoedig arriveerden. Onder al deze omstandigheden bleef ik voor mezelf vrij rustig, mede ook vanwege het feit dat mijn personeel niets ernstigs was overkomen. Maar dit was het niet alleen, ik had vrede met wat er was gebeurd in plaats van dat mijn vlees hiertegen in opstand kwam. Ik bad stilletjes om ontferming of alles weer goed mocht komen en of God de vrede in mijn hart wilde bewaren. Onderweg mocht een van mijn zoons mee, terwijl hij een schone witte doek tegen mijn hoofdwond moest drukken om het bloeden te stelpen zong hij zachtjes psalm 25 vers 2 om mij te willen vertroosten. Och, wat was dit toch mooi als een van je kinderen op zo’n moment zachtjes begint te zingen: “Heere, ai maak mij Uwe wegen, door Uw Woord en Geest bekend, Leer mij hoe die zijn gelegen, en waarheen ge Uw treden wendt…” Eenmaal aangekomen bij de EHBO post van het LUMC te Leiden werden we professioneel opgevangen. We kwamen daar omstreeks 16.00 uur aan en mochten op mijn persoonlijk verzoek om 22.30 uur weer naar huis. Voor de overval had ik een verkoudheid opgelopen waaraan ik een nare hoest overhield. Hierom vroeg ik of ze mij niet helemaal horizontaal wilden neerleggen, uit vrees dat die nare hoest weer op kwam zetten. Op de vraag of ik verder gezond was en geen coronaklachten had, heb ik ondanks de goede zorg van het LUMC iets van de coronahysterie ervaren. Ik gaf aan dat ik een lichte verkoudheid had opgelopen en hierom af en toe moest hoesten, en dit verergeren zou als ze mij helemaal plat op mijn rug zouden neerleggen. Ja maar mijnheer Kleen, dan heeft u waarschijnlijk corona!! Ze hadden het gelukkig te druk met de verzorging van mijn hoofdwonden om hier verder aandacht aan te geven. Ik smeekte stilletjes tot God of Hij die nare hoest wilde wegnemen en zei tegen m’n zoon te waken dat ze geen coronatesten zouden afnemen, hetgeen den Heere heeft willen verhoren. Enkele dagen later in de vraagbeantwoording die aan mijn ziekenhuisopname vooraf ging ten behoeve van een knieoperatie, kwam het nogmaals naar voren, maar toen ik aangaf geen klachten te hebben hielden ze er gelukkig over op. Er werden die avond na alle onderzoek van mijn hoofdwonden ongeveer 16 hechtingen gezet, op mijn voorhoofd, op meerdere plaatsen van mijn schedel en op mijn bovenlip. Na enkele dagen ging de pleister van mijn hoofdwond eraf naar alle tevredenheid van mijn verpleegster, de wond was niet ontstoken en zag er goed uit. Na een week mochten de hechtingen er bij de huisarts alweer worden uitgehaald. Ondanks dat ik er hoogstwaarschijnlijk wel een zichtbaar litteken aan over zal houden, waren mijn hoofdwonden redelijk goed genezen. De ergste pijn hield ik over aan mijn gebroken knie, die op aanraden van een arts van het LUMC op 1 december geopereerd kon worden. Op de dag van de operatie werden we omstreeks 11.00 uur in het LUMC opgenomen, waarna we om 12.30 uur werden opgehaald voor intern transport naar de operatiekamer. Toch altijd weer spannend als je dan ligt te wachten op het moment dat ze je ophalen voor de operatie. Toen ik de OK werd binnen gereden lag ik stilletjes tot God te bedelen of Hij met mij mee wilde gaan en me toch niet zou verlaten, waarop deze woorden zeer lieflijk in mijn hart vielen: “zie Ik heb u in Mijn beide handpalmen gegraveerd en uw muren zijn steeds voor Mij.” Op deze vriendelijke woorden van hemelse vertroosting kon ik mijn tranen niet meer bedwingen, waarop het verplegend personeel mij gerust begon te stellen. Ze begrepen alleen niet waar het over ging. Vlak voor de operatie heb ik de chirurg gevraagd of hij het goed vond dat ik met hem en zijn assistenten middels een kort gebed een zegen over de operatie zou mogen vragen, waarna ik mijn handen heb gevouwen en smeekte ofdat God de handen van deze arts zou willen besturen en zegenen tot heling en genezing van mijn ontzette kniegewricht. Toen ik amen had gezegd zei er een lief zustertje tegen mij; mijnheer Kleen we gaan u nu in slaap brengen, probeer maar aan wat moois of aan een lief persoon te denken, waarop er deze woorden in mijn hart vielen: ….daar Jezus alleen mijn gerechtigheid is. Met de gedachte aan deze Persoon mocht ik in slaap vallen, maar ook mee wakker worden in de uitslaapkamer van de narcose. Na de operatie was ik innerlijk ook enigszins hemels gesteld, waardoor mijn onbekeerde vlees er even onder mocht liggen. Op de vraag hoe het was met de napijn van de operatie en of ik nog meer pijnstilling van node had, zei ik tegen mijn verpleegster: mijn dierbare Zaligmaker kreeg geen pijnstillers toen Hij werd gegeseld en aan een vloekhout werd gehangen. Hierop viel ze even stil. Ik was verwonderd dat ze mijn opmerking niet wegwuivend terzijde legde in spot en hoongelach, er was nog beslag in haar hart. Na de operatie moest ik nog drie nachtjes blijven voor professionele en liefdevolle nazorg. Ondanks de onvriendelijke coronamaatregelen met beperkte bezoektijden etc, kan ik niet anders dan zeer lovend spreken over de eerste opvang, de dag van de operatie en de zeer goede nazorg ervan in het Leids Universitair Medisch Centrum.

   samenvatting

Ten laatste nog dit, het is opmerkelijk dat vele meelevende vrienden hun scherp oordeel met wijze raadgevingen in deze al spoedig klaar hebben. Zo had Job in zijn leven ook drie vrienden die schrale vertroosters en nietige raadgevers bleken te zijn, omdat ze niet verstonden dat deze dingen waren geschiedt onder de toelatingen Gods. Ook zij zochten een oordeel te vellen inzake de oordelen die over Job z’n bestaan waren gekomen. Wat was de Job hierin eenzaam en alleen. Boze aanhangers van de EO schreven dat het kwam omdat ik mannen als Henk Binnendijk, Johan Toet en Joop Gottmers op grond van Gods Woord had aangepakt en weersproken. Een vermetele onwijze goeroe uit Canada die door mij werd ontmaskerd, schold me uit voor Alexander de kopersmid. Mensen uit de kerken der afscheiding zagen dit voorval als een vergelding Gods inzake mijn weerleggingen aangaande de dwaalleringen van hun leraren. En weer andere godsdienstige wijsneuzen dachten dat het was vanwege een geschil met een goede vriend waar ik voor enige tijd zeer close mee was. De mooiste berichtjes kreeg ik uit de wereld, de gemeenste vanuit het erf der kerk. Ik geef het allemaal over aan mijn God en hemelse Vader, de enige Hartenkenner en Nierenproever, mijn naam is Daniël, hetgeen betekent: mijn Rechter is den Heere. Al deze lichtvaardige veroordelingen en gemene aanvallen deden me denken aan een geoefend christen die hetzelfde in zijn leven had wedervaren, wanneer Hij iets van de hemel had geleerd en ontvangen. Hij dankte de hel en de duivel die erop afkwamen om te verwoesten hetgeen hij van God had ontvangen, want nu wist hij dat het van God was geweest. Ik ben inmiddels thuis en het gaat naar omstandigheden redelijk goed, m’n hoofdwonden genezen goed, en ik verplaats mezelf met loopkrukken omdat ik mijn knie voor gedurende zes weken niet mag belasten. Ik wilde graag besluiten met enkele zinnen uit een bladzijde van een dagboekje van dr. H.F. Kohlbrugge dat ik onlangs van mijn oudste dochter kreeg, waarmee ik hartelijk kon instemmen. Ze wees me op de datum van de overval 20 november in het dagboekje, waarin Kohlbrugge zo zeer treffend het volgende schreef: “De Heere laat het soms toe dat de satan de rechtvaardige met vuisten slaat, zodat hij tenslotte zijn wenende oog nauwelijks meer durft op te heffen tot Hem die in de hemel zit. Al Gods kinderen moeten door het vuur en het water heen. Waarom? Opdat zij zouden belijden: Nochtans is het waar, wat God heeft gesproken!”                            

Maak Uwe weldaân wonderbaar,
Gij, die Uw kind’ren wilt behoeden
Voor ’s vijands macht en vrees’lijk woeden,
En hen beschermt in ’t grootst gevaar.
Wil mij Uw bijstand niet onttrekken;
Uw zorg bewaak’ mij van omhoog;
Bewaar m’ als d’ appel van het oog;
Wil mij met Uwe vleuglen dekken.

Kort verslag over de rechtszaak inzake de overval van vorig jaar op onze winkel in Katwijk aan zee